Αργυροπούλου Ελένη, Κατρακάζου Εμμανουέλα, Σιδερίδου Ελένη

Εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της πολιτιστικής και τεχνολογικής κληρονομιάς μας, αποτελούν τα Μουσεία. Ιδρύματα, ανοιχτά στο κοινό, που συλλέγουν,συντηρούν, ερευνούν, εκθέτουν και επικοινωνούν, έχοντας σκοπό τη μελέτη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία.

Έχουν περάσει περίπου 3.600 χρόνια από τότε που ο άγνωστος καλιτέχνης ζωγράφισε πάνω σε ένα από τους τοίχους των ανακτόρων της Κνωσσού ¨τα χαμόγελα της θάλασσας¨:τα Δελφίνια. Η αναπαράσταση αυτή,είναι μία από τις αρχαιότερες στον κόσμο. Υπάρχουν όμως και δεκάδες άλλες παραστάσεις λιγότερο γνωστές τοιχογραφίες στη Σαντορίνη, ψηφιδωτά στη Δήλο,παραστάσεις σε νομίσματα, σε αγγεία, σε κοσμήματα κ.λ.π.,αφού στο πέρασμα των αιώνων του ελληνικού πολιτισμού τα δελφίνια είχαν πάντα μια ξεχωριστή θέση στη τέχνη,στους θρύλους και στη μυθολογία.

Θεωρώντας το Μουσείο του μέλλοντος ως μία πιο διευρυμένη έννοια, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη Μεσόγειο θάλασσα σαν ένα περιβαλλοντικό-οικολογικό Μουσείο και μέσα στα πλαίσια της μουσειακής αγωγής να δημιουργήσουμε ένα μοντέλο εκπαιδευτικού προγράμματος για τα απειλούμενα είδη της Μεσογείου.

Στην εργασία μας ξεκινάμε με μια γενική προσέγγιση του Μουσείου και του ρόλου του στην εκπαιδευτική διαδικασία, τονίζοντας ότι αν το παιδί έρθει σε επαφή με αυτόμέσα από ένα ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο, θα αγαπήσει τη τέχνη και τις επιστήμες, εφόσον αυτός ο χώρος θα του προσφέρει ψυχική και πνευματική καλλιέργεια και ικανοποίηση.

Σκοπός αυτού του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι μέσα από τα διάφορα στάδια:

1. Προετοιμασία-συζήτηση στη τάξη

Μουσειοσκευή

2.Επίσκεψη σε Μουσείο,Αρχαιολογικό χώρο,θαλάσσιο πάρκο κ.λ.π..

3. Επεξεργασία στη τάξη-Αξιολόγηση του προγράμματος,

οι μαθητές να ευαισθητοποιηθούν σε προβλήματα προστασίας και διαφύλαξης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και ειδικότερα για τη χώρα μας και για τα κήτη, που ζουν στα ελληνικά πελάγη και αποτελούν εξαιρετική φυσική κληρονομιά..

Στο πρώτο στάδιο οι μαθητές προετοιμάζονται μέσα στη τάξη. Γίνεται αφόρμηση με το υλικό που υπάρχει μέσα στη Μουσειοσκευή.Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες και αναλαμβάνουν δραστηριότητες ανακαλυπτικής και συνεργατικής μάθησης. Στο δεύτερο στάδιο οι μαθητές διαλέγουν και επισκέπτονται, μαζί με το δάσκαλο,ένα Μουσείο ή Αρχαιολογικό χώρο ή θαλάσσιο πάρκο. Εκεί καλούνται να παρατηρήσουν, να ανακαλύψουν, να επικοινωνήσουν και να ψυχαγωγηθούν.

Στο τρίτο στάδιο οι μαθητές επεξεργάζονται μέσα στη τάξη και αξιολογούν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Καταγράφουν τις εντυπώσεις τους και παρουσιάζουν την εργασία τους μέσα από δραστηριότητες όπως: θεατρικό παιχνίδι, περίπτερο περιβαλλοντικής ενημέρωσης ,κολάζ, κ.λ.π.

Τέλος θέλουμε να τονίσουμε ότι η ευελιξία του υλικού βοηθάει τους εκπαιδευτικούς να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που στηρίζεται στη βιωματική μάθηση και να το προσεγγίσουν διαθεματικά, ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες των μαθητών.