Οι συμμετέχοντες σε ζευγάρια παίζουν το παιχνίδι «πιάσ’ το αν μπορείς!».
Ο ένας από κάθε ζευγάρι αφήνει ένα σώμα (μολύβι, στυλό, ραβδί κ.ά.) που έχει ορθογώνιο σχήμα να πέσει και ο άλλος προσπαθεί να το πιάσει.
Αυτό είναι αδύνατο ακόμα και εάν τα χέρια τους βρίσκονται στον ίδιο κατακόρυφο άξονα επειδή η συνδυασμένη ανθρώπινη αντίληψη και αντίδραση σε μια κίνηση είναι πιο αργή από την αυξανόμενη ταχύτητα με την οποία πέφτουν τα σώματα εξαιτίας της βαρύτητας.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο δάσκαλος ή η δασκάλα ενθαρρύνει τη συζήτηση γύρω από την ελεύθερη πτώση, την ταχύτητα των σωμάτων που πέφτουν, την ανθρώπινη αντίληψη και την ταχύτητα των αντανακλαστικών αντιδράσεων..